Columns

‘Ze is warm en betrokken en maakte het heel persoonlijk’

De vader van Janneke, grootvader van Iris, overleed eind 2021 aan de gevolgen van kanker. Janneke en Iris zochten een uitvaartbegeleider die de uitvaart zo kon invullen dat deze precies bij hun dierbare zou passen. Zij hebben Mara gevraagd om de uitvaart te begeleiden. ‘Het voelde heel vertrouwd, als een warme deken.’

Het slechte nieuws

Iris: ‘Hij was gek op zijn kleinkinderen, en zij op hem. Maar in de herfst van 2021 kwam het slechte nieuws: longkanker, met uitzaaiingen. Artsen gaven hem nog vijf maanden. Vijf maanden waarin hij nog zoveel mogelijk van het leven en zijn kleinkinderen wilde genieten. We gingen daarom op zoek naar een levensverlengende behandeling.’ Janneke: ‘We hebben toen meegedaan aan een wetenschappelijk onderzoek, maar dat leidde niet tot het gewenste resultaat. Hij ging vervolgens in rap tempo achteruit. Er was hem niet meer tijd gegeven. In maart koos mijn vader ervoor om naar een hospice te gaan. Hij wilde niet thuis sterven.’

Als een warme deken

Voor zijn overlijden wilde hij ook over de uitvaart praten. Hij wilde Mara ook graag nog zien. ‘Zij is naar het hospice gekomen’, vertelt Iris. Dat bezoek van Mara pakte positief uit. ‘We wisten meteen dat het goed zat. Samen bespraken we zijn wensen. En Mara nam alles uit handen. Ze kwam met veel ideeën hoe we het konden doen.’ Janneke heeft veel aan Mara gehad tijdens deze periode. ‘Op een gegeven moment heb ik een momentje alleen gehad met Mara, om alles verder door te spreken. Het voelde heel vertrouwd, als een warme deken. Mara was heel rustig, helemaal niet opdringerig. Ik voelde haar medeleven. Ze is iemand waar je op kunt leunen.’

Goed geregeld

‘De uitvaart zelf was ontzettend goed geregeld’, vertelt Iris. ‘Het programma lag klaar, de sprekers waren goed geïnformeerd, en er hing een fijne, intieme sfeer. En alles precies volgens de wensen van mijn vader. Ik heb het gevoel dat hij het mooi gevonden zou hebben. Niet teveel poespas, met alleen zijn dierbaren. En een rol voor zijn kleindochters, natuurlijk. Hij nam een kettinkje van mij mee in de kist. Dat had Mara ook geregeld. Hij had zelf een eigen gedicht en liedje uitgekozen. De kleindochters mochten elk een kleur lint uitkiezen en deze linten in de kist stoppen. Mijn vader wilde dat we achteraf zouden lunchen en niet te lang in het crematorium zouden blijven. Ook dat hebben we gedaan.’ 

Geen vreemde

Janneke: ‘Mara was na het overlijden in no time bij ons. Na de crematie was dit net zo. Je hoort vaak dat de uitvaartbegeleider snel met de rekening komt na een uitvaart, maar dat is bij Mara niet zo gegaan. Na vier à vijf weken is ze langsgekomen om echt even te komen praten. Op rustige en fijne manier vertelde ze ons over de kosten. Als er problemen waren, konden we haar altijd bellen. Alles heeft ze ons uit handen genomen. Mara is een schat van een mens. Ze is een warm persoon. Betrokken, en ze maakt het heel persoonlijk. Mijn vader had geen vreemden gewild en dat was Mara niet voor ons.’

De namen in dit verhaal zijn veranderd op verzoek van de nabestaanden.