Columns

Schouder aan schouder met je oudste vriend

‘Praat eens met je dierbaren over je uitvaartwensen…’ Ik zeg het vaak. Maar wat als dat praten niet meer gaat, omdat iemand dement is bijvoorbeeld? Ik heb dit kortgeleden van dichtbij meegemaakt en wil die ervaring graag delen. 

De partner van mijn moeder – laat ik hem ‘Henk’ noemen – heeft Alzheimer. Hij woont al een aantal jaar niet meer zelfstandig en wordt sinds kort liefdevol verzorgd in een locatie van Warm Thuis. Al een paar keer spraken mijn moeder en ik over: ‘Wat als Henk komt te overlijden?’ Hij had hier nooit iets over gezegd en nu was dit absoluut niet meer bespreekbaar. Mijn moeder zat hiermee. Tot ze Henk meenam naar het afscheid van zijn oudste vriend Gerard. Gerard werd begraven op natuurbegraafplaats Geestmerloo. Toen wist mijn moeder dat ze hier ook voor Henk een plekje wilde. Bij zijn oude makker, die hij 50 jaar geleden in India leerde kennen en met wie hij de hele wereld over reisde.  

Zo kwam het dat mijn moeder en ik vorige maand alvast een graf voor Henk gingen uitzoeken op Geestmerloo. Pal naast Gerard, schouder aan schouder. Mijn moeder sloeg het paaltje op de plek, en zei: ‘Wat een fijn gevoel dat ik hem ook na zijn dood niet alleen achter hoef te laten.’ We hopen dat de vrienden elkaar dan ergens weer zullen ontmoeten.  

Voor Henk hebben we een foto van de plek gemaakt en die staat nu in ingelijst op zijn kamer.  Gewoon voor het gevoel dat hij aan het uitzicht kan wennen, en dat hij straks niet verdwaalt… 

Mijn moeder weet zeker dat ze een goede keuze heeft gemaakt. Wil je toch liever van je dierbare zelf horen wat hij/zij wil? Stel de vraag eens.  

Paula en ik wensen jullie fijne feestdagen en een goed begin van 2024!