Columns

Sprookje in een tuinhuisje 

In mijn columns zeg ik vaak dat er bij een afscheid meer mogelijk is dan men vaak denkt. Een prachtig voorbeeld hiervan maakten we eind vorig jaar mee. We denken er nog regelmatig aan terug…

Een oude dame – Lies – overleed in de week dat het flink koud was. Weten jullie nog? Het was al bekend dat ze thuis bij haar dochter opgebaard wilde worden. Dat had binnenshuis kunnen plaatsvinden, maar we kozen voor een andere optie: het tuinhuisje, een houten schuurtje met een kleine veranda. Hier creëerden we met de familie een unieke en intieme sfeer. Het tuinhuisje werd natuurlijk eerst leeggeruimd en daarna omgetoverd tot een winters tafereeltje, met blauwe doeken, lantaarns met kaarsen en rode amaryllissen. Lies lag daar als een prinses op een grote tafel, liefdevol ingepakt in een wollige sprei die ze zelf voor haar dochter had gemaakt. Die sprei ging later met haar mee in de kist. Ook als de deur dicht was, kon je Lies door raampjes aan weerszijden mooi zien liggen. Het klinkt misschien wat vreemd, maar het geheel was eigenlijk heel sprookjesachtig. ‘Liesroosje’, zeiden we met een glimlach.  

Het condoleren vond – verspreid over twee dagen – ook in de tuin plaats, dicht bij Lies. Hiervoor hadden we een tent en een vuurkorf neergezet om het behaaglijk te maken. Dit gaf een ongedwongen gevoel, met alle aandacht voor elkaar en voor de gasten. Het afscheid zelf was een intieme ceremonie in het crematorium, in kleine kring. Alles bij elkaar klopte het helemaal. 

Thuis opbaren kan dus op andere plekken dan in de woon- of slaapkamer. Misschien brengt dit verhaal je op ideeën. Praat hier vooral over met je naasten, zodat ook zij weten wat jij fijn zou vinden! En heb je vragen, stel ze gerust aan een uitvaartbegeleider.