


Negen jaar alweer. Soms kan ik het zelf nauwelijks geloven. Negen jaar geleden besloot ik mijn vaste baan als uitvaartbegeleider op te zeggen en mijn eigen, onafhankelijke uitvaartbedrijf te starten. Dat voelde als een enorme stap. Ondernemen vond ik eerlijk gezegd best spannend. Zou ik het wel kunnen?
Inmiddels weet ik het antwoord: ja. En geen moment spijt gehad. Natuurlijk is het hard werken, maar de vrijheid en voldoening maken alles waard. De ruimte om mijn eigen stijl te volgen, elk afscheid persoonlijk te begeleiden en echt de tijd te nemen voor de mensen met wie ik werk dat is waarom ik ooit voor dit vak koos.

In de loop der jaren is er veel veranderd. Mensen denken bewuster na over hoe zij afscheid willen nemen. Ze kijken niet meer automatisch naar wat ‘hoort’, maar naar wat goed voelt. Dat vind ik mooi om te zien. Tegelijkertijd zorgt die vrijheid soms ook voor twijfel, want er kan tegenwoordig zoveel. Juist daarom is onze rol als uitvaartbegeleider belangrijker dan ooit: we helpen om keuzes te maken die écht passen. Want je kunt het maar één keer goed doen.
Wat nog niet veranderd is, is dat praten over de dood voor veel mensen lastig blijft. We schuiven dat gesprek graag voor ons uit, soms uit angst, soms uit ongemak. Toch merk ik steeds weer hoe waardevol het is om er wél over te praten. Een voorgesprek geeft rust en duidelijkheid. Je legt iets vast, en dat mag gerust meegroeien met hoe je in het leven staat.
Een persoonlijke uitvaart hoeft niet groot of duur te zijn. De meeste troost zit vaak in de kleine, oprechte dingen: een lievelingslied, een geur, een bloem, een verhaal.
Als ik terugkijk op deze negen jaar, denk ik niet aan cijfers, maar aan momenten. De blikken, de woorden, de stiltes. Alles wat een afscheid zo menselijk maakt. En met dankbaarheid kijk ik vol vertrouwen uit naar de komende jaren.
Mara
Praten over de dood, dat blijft een lastig onderwerp.
Wilt u geheel vrijblijvend het informatieboekje “Laatste Wens’’ ontvangen met handige tips?