Columns

‘Mijn moeder is zoals ze was naar het laatste plekje gegaan’

Een uitvaart kan veel voorbereiding vragen. Sabine en haar moeder hadden al deze voorbereidingen al getroffen, wat rust bracht op het moment dat haar moeder overleed. ‘Ik kon altijd heel open met haar praten over de uitvaart’, vertelt Sabine. ‘Ik denk daarom dat ze het zo had gewild.’

Meteen goed

Sabine en haar moeder hadden voor het overlijden al gesproken over hoe de uitvaart eruit zou komen te zien. Een ding wist haar moeder zeker: ze wilde begraven worden op een natuurbegraafplaats. ‘Die hadden we van tevoren al uitgezocht. Van deze begraafplaats kreeg ik een aantal mensen die ons hierbij zouden kunnen begeleiden. Daar zat Mara ook tussen. In januari hebben we toen afgesproken, nog met mijn moeder erbij. Ze begreep direct wat we bedoelden. Binnen een halfuur waren we eigenlijk al klaar. Ik hoefde bijna niets te zeggen en Mara begreep het al. Het was alsof ik met een bekende zat. Het voelde meteen goed.’

De laatste verzorging

Op een zaterdagavond in april overleed de moeder van Sabine. Ze nam toen contact op om de uitvaart te gaan voorbereiden. ‘Eigenlijk hadden we door het eerdere gesprek alles al besproken en uitgezocht. Ze wilde graag begraven worden op een wilgenschaal in plaats van een kist. Deze kon snel gebracht worden. Wat ook bijzonder was: zondagochtend hebben we de laatste verzorging samen gedaan. Ik dacht dat ik het verzorgen niet fijn zou vinden, maar toen Mara vroeg of ik wilde helpen, wilde ik dat wel. Het was eigenlijk heel prettig en het is heel goed gegaan. Ik heb gezien hoe ze mijn moeder had omgekleed en had verzorgd. Ik vond het eigenlijk heel mooi. Dat zal ook door haar aanwezigheid gekomen zijn.’

De uitvaart

De woensdag daarop vond de uitvaart plaats. ‘Mijn moeder wilde het zelf klein houden. Dat hebben we gedaan. Op de natuurbegraafplaats in Alkmaar hebben we haar begraven. We wilden geen sobere begrafenis, en dat was dit ook niet. Mara wist precies de juiste adressen om dat voor elkaar te krijgen. Ik denk dat ze dit zo had gewild. Ze was van de natuur, ze was van de simpele dingen. Het is een prachtige plek waar je heerlijk ook even kunt wandelen. Zo is mijn moeder zoals ze was naar het laatste plekje gegaan.’

Bijna vanzelf gegaan

Een paar weken na de begrafenis is Mara met Sabine weer op de begraafplaats geweest, om nog even na te praten. Sabine: ‘Dat is een heel fijn gesprek geweest. Heel warm. Het is echt een vak apart, de uitvaartzorg, dat ligt je of ligt je niet. Maar dit is heel fijn verlopen. Het was niet opgelaten, niet formeel. Ik hoop dat mijn eigen kinderen later ook zo iemand kunnen treffen. Het is bijna vanzelf gegaan en het grootste gedeelte is daarbij te danken aan Mara.’