Columns

Vrolijk Pasen, maar niet voor iedereen 

Je kunt er niet omheen: de winkels liggen alweer vol met paaseitjes. Naast dat ze gewoon heel lekker zijn, zorgen ze ook voor een soort voorpret. We laten de winter achter ons en verheugen ons op de lente, op meer licht en op de tradities die horen bij Pasen. Ontbijtjes en brunches, op je paasbest samen eten, eieren zoeken, onbekommerd plezier.

Pasen is eigenlijk het feest van het nieuwe leven. Het is daarom goed te begrijpen dat deze tijd van het jaar extra moeilijk kan zijn voor mensen die rouwen. Het kan herinneringen oproepen aan dierbaren die er niet meer zijn, waardoor het verdriet ineens intenser wordt. Zelfs als het overlijden al langer geleden is. De paasperiode kan ook lastig zijn omdat het dan vaak draait om familie en samenzijn. Mensen kunnen zich daardoor (nog meer) alleen voelen. 

Iemand die in de rouw is, kan met Pasen ook tegen vragen over leven en dood aanlopen. De natuur staat op openspringen, het groen schiet uit de grond, en ik dan? Waarom overkomt mij dit? 

Heb je mensen in je omgeving van wie je weet dat ze worstelen met dit soort dagen, laat ze merken dat je aan hem of haar denkt. Een kaartje of een bloemetje kan iemand zó goed doen. Natuurlijk kun je iemand als gast op je brunch uitnodigen, maar begrijp het ook dat hij of zij dit liever niet doet. Een suggestie: maak meteen een andere afspraak voor een ‘gewone’ dag. 

Weten dat jij en je verdriet gezien worden, levert niet meteen een vrolijk Pasen op, maar misschien wel een beetje troost.