Columns

Een laatste (uit)vaart

Als uitvaartbegeleider weet ik inmiddels dat achter elk mens wel een speciaal verhaal schuilgaat, klein of groot. Zo ook bij de man die dagelijks, weer of geen weer, in het IJsselmeer zwom.

Toen zijn nabestaanden mij vertelden over deze passie, wist ik meteen: dit afscheid moet op het water plaatsvinden. Een idee dat zijn familie direct aansprak. Hoe ik dat ging realiseren, ook lettend op het strakke budget van de uitvaartpolis? Daar had ik op dat moment nog geen idee van. Maar soms moet je gewoon in het diepe springen en ervoor gaan. Een aantal intensieve uren en vele telefoontjes later was het geregeld: een klassieke klipper zou ons drie uur over zijn geliefde IJsselmeer varen.

Op de dag van het afscheid stonden we met een mengeling van spanning en ontroering op de steiger te wachten. De rouwauto, een doos met zijn favoriete petitfours en een klein zonnetje waren present. Toen de prachtige klipper de hoek om kwam varen, voelden we: dit wordt precies zoals het moet zijn. Met hulp van de chauffeur en de schipper tilde de familie de kist aan boord van het schip, waar beneden een sfeervolle ruimte was ingericht voor de ceremonie. Terwijl de sprekers daar hun herinneringen deelden en muziek werd gespeeld, viel buiten wat miezerregen. Maar na het officiële gedeelte gebeurde er iets magisch: de zon brak door. De gasten hielpen zelfs met het hijsen van de zeilen – een verbindend moment dat de tocht extra bijzonder maakte. Drie uur later voeren we de haven van Hoorn in en droegen we meneer terug naar de rouwauto.

Dit unieke afscheid maakte voor ons weer duidelijk hoe troostrijk een persoonlijke uitvaart is. En dat creatieve ideeën altijd het onderzoeken waard zijn. Een goed voornemen om nu al eens na te denken over jouw wensen?