Lieve Mara, vanaf het eerste contact voelde het goed, was bij jou aan het juiste adres om al een afspraak te maken voor het onvermijdelijke, je begreep gelijk wat ik bedoelde. Mijn meisje vond ook direct haar rust omdat ze wist dat alles goed geregeld zou worden. Met groot respect kwam je, samen met een collega waar ik helaas de naam niet meer van weet, haar ophalen. Je hebt heel veel zaken, waar ik niet aan dacht, uit mijn handen genomen. De uitvaart was perfect geregeld, voor de kleinkinderen had jij een heel leuk verhaaltje wat voor hen het verlies van Oma minder eng maakte. (ze blazen nog vaak belletjes). Je zorgde er ook voor dat er een paar “kraaien” (die niet opvielen) bij waren voor het geval wij de kist niet konden laten zakken. De rust die je uitstraalde maakte het voor mij minder moeilijk om de dag door te komen. Dankzij jou en Caroline heeft mijn meisje een waardig afscheid gekregen.
Dankbare groet,
Bram.
Ineens is alles anders…
Zeker bij een plotseling overlijden komt je leven op z’n kop te staan. Ineens is alles anders. Hoe regel je in die verwarrende omstandigheden een mooi afscheid? Want vaak kunnen mensen eerst alleen maar vol ongeloof op de bank zitten.
Ik herinner me dat ik werd gevraagd om het afscheid van een klein meisje te begeleiden. Ze overleed in het ziekenhuis aan hersenvliesontsteking, van de ene dag op de andere. Toen ik bij de familie thuiskwam, stonden haar tuitbeker en haar broodje nog op de kinderstoel. Een schrijnend beeld van een kindje dat zomaar uit het gezin was weggerukt. Wat moet je dan, als je op zo’n kwetsbaar moment binnenkomt in een familie?
Zo’n contact begint met zitten en het hele verhaal aanhoren. En daarna de ouders en de verdere familie helpen om het hele proces stap voor stap te laten doormaken. Bij dit meisje moesten we bijvoorbeeld eerst zorgen dat ze weer thuiskwam.
Vooral bij een onverwacht overlijden kan het voor nabestaanden moeilijk zijn om over praktische zaken een besluit te nemen. Of wíllen ze er soms niet eens over nadenken. ‘Wat maakt het uit hoe die rouwkaart eruitziet?’ Ik snap dat, zo’n kaart maakt keihard duidelijk: mijn vrouw/vader/kind is er niet meer…
Bij de eerste bezoeken kijk ik altijd goed om me heen: wat is er in huis waar we iets mee kunnen? Iets persoonlijks? Zo ontstond bij het kleine meisje het idee om de gasten op het afscheid te laten bellenblazen. Iets wat ze zelf heel graag deed.
Natuurlijk denk je nu niet na over de uitvaart van je kind. Maar als volwassene kun je nabestaanden enorm helpen door alvast wat van je wensen op papier te zetten. Vind je dit lastig, dan kun je ook vrijblijvend in gesprek gaan met een uitvaartbegeleider.
Houvast bij loslaten
Ervaringen
Informatieboekje aanvragen
Praten over de dood, dat blijft een lastig onderwerp.
Wilt u geheel vrijblijvend het informatieboekje “Laatste Wens’’ ontvangen met handige tips?